กลอนธรรมะและข้อคิดดีๆ

ไม่มีอะไรเสียเวลาไปมากกว่า
การคิดที่จะย้อนกลับไปแก้ไขอดีต

ไม่เคยมีอะไรช้าเกินไป
ที่จะทำใหสิ่งที่ตนฝัน ..

คนที่ไม่เคยหิว
ย่อมไม่ซาบซึ้งรสของความอิ่ม

ความสำเร็จที่ผ่านความล้มเหลว
ย่อมหอมหวานกว่าเดิม

อันตรายที่สุดของชีวิตคนเราคือ การคาดหวัง
อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
เหตุผลขอคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่เหตุผลของคน
อีกคนนึง ถ้าคุณไม่ลองก้าว คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า
ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร
ปัญหาทุกอย่างล้วนอยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง ..

คนเรา
ไม่ต้องเก่งไปทุกอย่าง
แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้น
ที่ได้ทำ ..

หัวใจของการเดินทางไม่ได้อยู่ที่จุดหมาย
หากอยู่ที่ประสบการณ์สองข้างทาง .. มากกว่า

มองแต่แง่ดีเถิด
• เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
• จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ

จะดูโลกแง่ไหนดี?
• จงดูเถิด โลกนี้ มีหลายแง่
ดูให้แน่ น่าสรวล เป็นชวนหัว
หรือชวนเศร้า โศกสลด ถึงหดตัว
ดูให้ทั่ว ถ้วนความ ตามแสดง
• จะดูมัน แง่ไหน ตามใจเถิด
แต่ให้เกิด ปัญญา มาเป็นแสง
ส่องทางเดิน ชีวา ราคาแพง
อย่าให้แพลง พลาดพลั้ง ระวังเอย ฯ

ในโลกนี้ทุกสรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า
ถ้าวางบ้างก็จะเบาเอาก็หนัก
ปล่อยวางบ้างวางลงบ้างจะเบานัก
ถ้ารู้จักจะปลดปล่อยก็ลอยตัว
เพราะยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
จึงทุกข์ทนวกเวียนวนจนปวดหัว
เลิกยึดมั่นถือมั่นนั่นของตัว
ที่มืดมัวรู้ดีชั่วคือตัวเรา
เหมือนยกก้อนหินหนักออกจากอก
เหมือนเข็นครกใบใหญ่ลงจากเขา
เหมือนดึงฟืนไฟที่ร้อนออกจากเตา
ที่รุ่มร้อนแผดเผาก็ผ่อนคลาย
อาจต้องใช้เวลาเยียวยาบ้าง
อาจเจ็บปวดจนร้องครางกว่าจะหาย
อาจต้องใช้ความแยบยลกลอุบาย
แต่เพื่อให้ชีวิตร้าย...ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี@

กรรมใดใด ที่ใครก่อ ให้รอรับ
ซึ่งเป็นศัพท์ นับนานที ปีมะโว้
กรรมมุนา วัตตะติ โลโก
สัตว์โลก ย่อมเป็น ไป.ตามกรรม

มีหลายครั้ง...ปล่อยจิต...คิดฟุ้งซ่าน
มิประมาณ...นับถ้วน...ล้วนไม่เที่ยง
เรื่องอดีต...อนาคต...รสรูปเคียง
ลามไปถึง...บนเตียง...เฟื่องคิดไป

อ่าน พุทธวจน...ละทางโลก
คลายสิ้นโศก...โศกา...คราหวามไหว
ตามดูจิต...อารมณ์...ที่พัดไกว
มีเกิดดับ...สลับไขว้...ไหลเปลี่ยนแปลง

มียินดี...พอใจ...และไม่ชอบ
เห็นรู้ทัน...วงรอบ...ครอบหลายแห่ง
เมื่อเห็นพลาง...วางร้อน...ร่อนตระแกรง
รู้ว่าแค่...ฉากแสดง...ของแสงเงา

จะดูเปล่า...ไปไย...ใคร่ครวญคิด
ความมืดปิด...บังตา...มหาเขลา
อวิชชา...กล้าหย่อน...เพียงบางเบา
ก็ทำเอา...เราเผลอ...เซ่อร์ตั้งนาน