ผู้ชายแสนดี... จากใจเมืองเสน่ห์กาหลง!

ชีวิตคนๆ หนึ่ง..

มักมีเรื่องราวอันแสนประทับใจผ่านเข้ามาในชีวิต

คิดถึงทีไร..อดนึกยิ้มปลื้มใจไม่ได้..

ทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นอีกเหลือคณานับ

เพียงท่านแวะมาบอกเล่าความประทับใจ

ผู้ชายแสนดีของคุณ ผ่านบอร์ดนี้...

กติกาไม่เห็นมีอะไรมาก...

เล่าเรื่องประทับใจผู้ชายแสนดีใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นพ่อด้วย...

3 ท่าน..จะได้รับของขวัญแทนใจวันพ่อจากเมืองเสน่ห์กาหลง...

วันนี้-5 ธันวาคม 2552 เวลาเที่ยงคืนตรง!

วัตถุมงคลที่เห็นในภาพคือ พระพุทธปาฏิหาริย์ พ่อท่านเอ็น วัดเขาราหู จ.สุราษฎร์ธานี เนื้อสีพิกุล

"ผู้ชายคนนั้นถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนี้ก็ตาม แต่ภาพแห่งอดีตที่เก็บไว้ในความทรงจำมันไม่เคยลืมเลือนไปไหนเลย"

น่าจะเป็นผู้หญิงมาบอกเล่าประสบการณ์ มากกว่า
ขอเล่าแบบนี้ดีกว่า  ทำอย่างไรให้ผู้หญิงเห็นเราเป็นผู้ชายที่แสนดี ละกัน

อันดับแรก ผู้ชายที่ดูสะอาด แต่ไม่สำอางเยอะ ถึงแม้จะไม่รักษาความสะอาดในห้องหรือบนโต๊ะทำงานก็เถอะ(เพราะถ้าเธอชอบคุณ เธอก็พร้อมจะดูแลจัดการให้คุณไง) แต่ไม่ต้องสำอางเกินไปแบบว่าผมเสียทรงไม่ได้สักเซนติเมตร หรือเสื้อเปื้อนไม่ได้แม้แต่ตารางมิลลิเมตร นั่นก็ไม่ไหวครับ นอกจากเธอจะรู้สึกรำคาญและหมั่นไส้แล้ว เธออาจพาลคิดว่าคุณเป็นพวกสาวแอ๊บแมนอีกด้วย

ผู้ชายที่มีน้ำใจ ผู้ชายที่มีน้ำใจมักโดนใจสาวเสมอ ทันทีที่คุณลุกให้ผู้หญิง เด็ก และคนชรานั่งบนรถเมล์ เปิดประตูรถตู้ให้เธอ หรือกดลิฟธิ์รอและเอ่ยถามถึงชั้นที่เธอจะลง แม้คุณไม่หล่อใสสไตล์เกาหลี สาวๆก็เห็นความน่ารักของคุณแล้วครับ

ผู้ชายโรแมนติกซะบ้าง เป็นธรรมดาที่สาวๆชอบผู้ชายโรแมนติก เอาใจเก่ง แต่ไม่ถึงขั้นตามใจทุกเรื่องนะครับ เพราะบางครั้งการตามใจมากๆก็อาจฆ่าคุณผู้ชายทางอ้อมเหมือนกัน เมื่อคุณยอมเธอมาตลอดแล้ววันหนึ่งเกิดขัดแย้งกันขึ้นมาระวังเธอจะหัวฟัดหัวเหวี่ยง ระเบิดใส่คุณเพียงแค่คุณขัดใจเธอเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น หรือถ้าคุณไม่ถนัดเรื่องเอาใจก็แค่หาโอกาสทำเรื่องเซอร์ไพรซ์เธอบ้างในวันสำคัญ

ผู้ชายอารมณ์ศิลปิน ก็ประมาณว่าผู้ชายที่แสดงอารมณ์อ่อนไหวพอประมาณไม่สุดโต่ง เช่นอยากทำหรือไม่อยากทำ ชอบหรือไม่ชอบอะไรก็พูดหรือแสดงออกมาอย่างสุภาพ แต่ไม่ใช่ประเภท เรื่องของผม อย่ามายุ่งกับผมดีกว่า ผมเป็นอย่างนี้แล้วทำไม โกรธเกรี้ยวฉุนเฉียวเวลาเธอแสดงความคิดเห็นหรือเป็นห่วงเรื่องส่วนตัวของคุณ อันนั้นก็มากไปครับ

คงพอเป็นไปได้นะครับ  ท่านเจ้าเมือง

เมื่อเดือนที่แล้วได้มีโอกาสไม่กราบพระพุทธชินราช ที่พิษณุโลก ซึ่งทุกอย่างเป็นไปด้วยดี และก็ได้มีโอกาสเข้าไปกราบพระประธานในโบสถ์ วัดนางพญา ก็ใกล้เวลาทำวัตรพอดี เนื่องด้วยมีลูกชายเพื่อนมาด้วย อายุประมาณ 7 ขวบ ชอบนั้งสมาธิตามภาษาที่ผู้ใหญ่ให้นั่ง จนมีพระเริ่มเข้ามาเตรียมทำวัตร มีองค์หนึ่งท่านดูสง่างามมากเดินมา ผมมองแล้วท่านดูเปล่งเหมือนมีแสงสีทองออกมาทั่วตัว เดินตรงมาที่ลูกเพื่อนผมในขณะที่นั่งสมาธิอยู่ ท่านจึงทักด้วยเสียงที่เปรี่ยมไปด้วยความเมตตาว่า "นั่ง สมาธิเห็นอะไรบ้าง เห็นแขน เห็นขา เด็กก็ตอบว่าเห็นแขน  ขา พระท่านก็ตอบว่าถ้าดึงแขนออก ก็จะเห็นว่าไม่ใช่แขน ไม่ใช่ขา ใช่ใหม เป็นก้อนก้อนหนึ่ง กายเราไม่ใช่ของเรา แล้วท่านก็บอกต่อว่า ให้ฝึกไปนะ ทำดีแล้ว แล้วท่านก็เดินไปทำวัตรต่อ ผมฟังแล้วนั่งคิดอยูพักหนึ่ง น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยความปิติ ความอิจฉา ว่าถ้าผมมีคนสอนแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ก็คงเข้าถึงความรู้แจ้งได้มากกว่านี้ "

คนที่ไม่ได้รู้จักกันแม้แต่น้อย พบกันครั้งแรกก็ชี้ทางสว่างให้ช่างเป็นบุญของผมที่ได้ยินได้ฟัง ...แบ่งปันความดีที่พระท่านแสดงให้ดูเป็นตัวอย่างครับ

ผู้ชายที่ผมจะขอกล่าวถึง เป็นพระอาจารย์ที่ผมนับถือ ท่านคือพระอาจารย์ธนพงศ์ ขันติธัมโม เจ้าอาวาสแห่งสำนักสงฆ์หนองหวาย(ลูกศิษย์หลวงพ่อเปิ่น)  นอกจากพ่อของผมแล้วคนที่มีส่วนทำให้ผมเป็นคนดีและมีศีลธรรมก็คือพระอาจารย์ ผมมีโอกาสได้รู้จักท่านตอนประมาณ ปี 36 ตอนนั้นยังเป็นเด็กอยู่อายุประมาณ12 ตอนท่านมาเป็นเจ้าอาวาสวัดยางสูงซึ่งอยู่แถวบ้าน ในจังหวัดกาญจนบุรี ตอนนั้นที่ท่านมาอยู่ก็ได้มาพัฒนาวัดเป็นอย่างมากจนวัดเจริญก้าวหน้าไปมากและในปีเดียวกันได้มีพิธีไหว้ครูหลวงพ่อเปิ่นขึ้นที่วัดนั้น และมีการจัดมหรสพใหญ่โต มีทั้งหนัง ลิเก และก็มวยครับ ซึ่งกรรมการวัดและพ่อของผมได้ช่วยกันจัดขึ้นตอนกลางวันก่อนต่อยพ่อได้พาไปให้พระอาจารย์เป่ากระหม่อมให้ ตอนนั้นยังเด็กอยู่แต่ก็รู้สึกได้ถึงความขลัง พอตอนกลางคืนได้ต่อยมวย ก็ชนะครับ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปหาท่านอีกหลายปีแต่ก็ระลึกถึงท่านตลอดกะว่าถ้าโตแล้ว มีงานทำหาเงินได้เองก็จะไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของท่านให้ท่านสักให้ และไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ หลังจากที่ชีวิตผ่านเรื่องราวมาพอสมควรก็ได้ให้พ่อพาไปหาท่านอีกครั้งแต่วัดที่ท่านอยู่ไม่ใช่วัดเดิมแต่ท่านยังจำพ่อผมได้ดี ท่านเห็นผมท่านถามว่าจะสักเหรอ ท่านบอกว่าสักแล้วต้องมาไหว้ครูนะ แล้วท่านก็บอกข้อห้าม วันแรกได้เก้ายอดกลับมา ไม่ว่าจะครั้งแรกที่เจอหรือกี่ครั้ง ท่านก็ยังเหมือนเดิม แม้บุคลิกจะดูดุสักหน่อยแต่จริงแล้วท่านก็ใจดียิ่งถ้าเป็นลูกศิษย์ท่านแล้วท่านจะเมตตาเสมอ และที่ประทับใจที่สุดก็คือการเป็นพระนักพัฒนา ที่ทำงานไม่ได้หยุด ไปหาท่านกี่ที ก็เห็นท่านทำแต่งาน จากสำนักสงฆ์เล็กๆมีเพียงกุฏิเล็กๆหลังเดียว จนตอนนี้พัฒนาไปมากทั้งรั้วซุ้มประตูศาลาการเปรียญห้องน้ำใหม่กุฏิใหม่ ทั้งหมดได้สร้างจากน้ำพักน้ำแรงของท่านทั้งสิ้น ทุกวันนี้หากได้กลับบ้านเมื่อใดก็จะไม่ลืมแวะไปหาท่านทุกที และวันหยุดยาววันพ่อนี้ก็เช่นกันก็จะเข้าไปช่วยท่านเทพื้นศาลา สักหน่อย ถึงแม้ไม่ได้ไปบ่อยแต่ได้ไปทีไรก็รู้สึกปิติใจทุกที

ปล. ขอสละสิทธ์ ของรางวัลนะครับท่านเจ้าเมือง

ขอขอบพระคุณที่ร่วมสนุก เถลิงศก 82 พรรษามหาราชันต์ พ่อหลวงของพวกเรา..

นนทพร
ทองระฆัง
ป๊อกโก๊ะ
ทั้งสามท่านเป็นผู้โชคดี PM ส่งที่อยู่ มาเลยค่ะ

ขอบคุณท่านโนบิตะ ร่วมสนุกและสละพระของขวัญจากใจ..เมืองเสน่ห์กาหลง!

ขออนุญาติแนะนำการส่ง PM หรือย่อมาจาก Personal Message คือการส่งข้อความส่วนตัวหาเพื่อนสมาชิกด้วยกัน
ถ้าดูที่รูปสมาชิก แล้วเอาเม้าท์ไปจี้ จะขึ้นกรอบสี่เหลี่ยมอย่างในภาพเห็นไหมคะ
ไม่ยากเลย เลือก ส่งข้อความส่วนตัว ...

ส่งข้อความตรงหาสมาชิกคนนั้นได้เลย... ขอบคุณค่ะ

ฃองแล้วครับง่ายดีครับ

ได้รับแล้วครับ ... อยากทราบว่าใครเป็นคน packing ครับ(มีความพยายามมาก)



ขอบคุณมากครับ

จะใครละคะ.. ถ้าไม่ใช่สาวน้อยคนนี้ (สาวเหลือน้อย)

มีประสบการณ์จากการแจกพระให้กับวัดบางพระมาก่อนค่ะ.. แหม มั่นใจเหลือเกินสมาชิกได้รับพระแทนที่จะถ่ายภาพมาบอกว่าได้พระแล้วครับ ไม่เลยฮ่ะ.. กลับมาโพสทำอีโมชั่นร้องห่ม ร้องไห้กันเป็นแถว..

ของผมได้รับสององค์ครับ.. (แตกครึ่ง) ไม่เอาครับจะเอาองค์เดียว