เรื่องไม่น่าเชื่อ

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบอะไรในแบบไทยๆเช่นเลี้ยงไก่ชน ศึกษาเรื่องพระเครื่องพอสมควรและก็มาถึงเรื่องสักยันต์ผมเองเริ่มเข้ามาสัมผัสกับเรื่องสักยันต์มาประมาณปี41หรือ42ได้ครับแรกที่ผมได้สัมผัสกับสิ่งนี้คือพิธีไห้วครูวัดบางพระปี40หรือรุ่นอะเมสซิ่งซึ่งรุ่นนั้นเป็นรุ่นที่ต่างชาติมาทำข่าวมาสักและมาไห้วครูกันหลายประเทศผมได้ทราบข่าวจะหนังสือพิมพ์ไทยรัฐวันอาทิตย์ในคอลัมเหนือฟ้าใต้บาดาลพอไปถึงแยกวัดละมุดรถต้องเลี้ยวขวาเข้าวัดจากแยกถึงวัดประมาณ4-5กิโลพอเลี้ยวเข้าไปรถเริ่มติดผู้คนเริ่มเดินออกมาส่วนใหญ่เป็นชายฉกรรจ์แต่ละคนมีรอยสักกันทุกคน จนตัวผมเองคิดในใจว่าถ้าเราเป็นตำรวจเราจะมาวันนี้วันเดียวรับรองคงจับได้หลายคดีเป็นแน่แท้พอเข้าวัดได้ปรากฎว่าเค้าได้ไหว้กันเสร็จแล้วเลยได้เช่าของมานิดหน่อย หลังจากนั้นที่โรงเรียนไม่เคยรู้เลยว่ามีเพื่อนได้สักที่บางพระจนเรื่องไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นที่โรงเรียนได้จัดงานโชว์สิ่งประดิษฐ์ที่แต่ละแผนกได้จัดมาโชว์ปรากฎว่าแผนกช่างยนต์ของผมได้เข็นเครื่องยนต์ขนาด6สูบไปโชว์แต่พอกำลังจะเอาเครื่องลงปรากฎว่าดันหรือพลัดกันยังไงไม่ทราบเครื่องทั้งเครื่องได้ทับไปที่กลางหลังคนแถวนั้นต่างรีบมาผลักเครื่องออกจากหลังโดยไม่คิดว่าเครื่องจะพังหรือไม่แค่ให้มันพ้นหลังของคนเท่านั้นปรากฎว่าพอเครื่องได้ล้มพ้นจากตัวคนไปและต่างช่วยกันพยุงเพื่อนผนลุกขึ้นเพื่อนผมลุกขึ้นเสร็จก็เดินไปหลังแผนกทุกคนต่างยืนตะลึกงงว่าเฮ้ยไม่เป็นไรเลยผมเลยเดินตามไปเพื่อนผมได้ถอดเสื้อปรากฏว่าผมเห็นรอยสักของเพื่อนผมได้รีบไปดูที่ด้านหลังอย่างลืมตัวปรากฏว่าที่กลางหลังแดงเป็นปื้นเท่านั้นเองผมเลยได้สอบถามว่าไปสักที่ไหนเพื่อนผมบอกว่าไปสักที่บางพระจากนั้นผมก็เริ่มสักน้ำมันจากหลวงพี่แป็วที่บางพระประมาณ30-40อย่างแล้ววันหนึ่งถนนสุขุมวิท103หรือที่ชาวบ้านแถวนั้นเรียกว่าอุดมสุขช่วงเวลาประมาณ17.30-18.30น.ช่วงเวลานั้นรถเยอะมากพอดีผมไปข้างนอกกลับมาพอดีต้องออกไปข้างนอกเลยไม่ทันได้ถอดเครื่องรางของขลังออกปรกติเป็นคนขี่รถเร็วอยู่แล้ววันนั้นรถติดถนนที่นิ่มี4เลนไป2กลับ2รถติดผมเลยแซกไปอีกเลนที่รถวิ่งสวนมาบังเอิญตรงที่รถติดปรากฏว่าผมขับไปด้วยความเร็วไม่สามารถหยุดรถได้แล้วถ้าปล่อยก็ชนกลางลำรถกะบะพอดีผมเลยตัดสินใจหักออกไปเลนที่รถวิ่งสวนมาเลยทำให้ปลายมือคลัตช์กระแทกด้านท้ายรถทำให้รถล้มลงส่วนตัวผมเองไหลยาวๆไปถึงฟุตบาทของอีกเลนทันใดนั้นผมก็ลุกขึ้นด้วยความจุกจากแฮนด์กระแทกท้องมีคนมอเตอร์ไซดืวินขับมาและถามว่าไหวไหมน้องผมบอกว่าพอไหวครับก็เดินไปยกรถขึ้นปรากฏว่ามือคลัตซ์หักหน้ากากแตกกระจายปั๊มเบรคแตกเจ้งของรถกะบะก็ถามว่าเป็นอะไรมากไหมน้องผมบอกว่าไม่เป็นไรครับด้วยความกลัวที่ว่ารถเราผิดกลัวตำรวจมารีบยกรถขึ้นแล้วรีบสตาทร์รถไปเลยมีความรู้สึกว่าต้องมีเลือดไหลสักที่ด้วยความรู้สึกจึงได้รีบหาปั๊มที่ใก้ลที่สุดเพื่อดูว่ามีแผลที่ไหลบ้างปรากฏว่าไม่มีแผลสักนิดแม้กระทั้งถลอกแต่ก็แปลกว่าณเวลานั้นถนนอุดมสุขรถจะเยอะมากถ้าตอนที่ผมไถลไปเกิดมีรถวิ่งสวนมาจะเกิดอะไรขึ้นน่าแปลกไหมครับจากนั้นผมก็สักเรื่อยมาทุกครั้งที่มีวันหยุดยามว่างหรือวันไหนไม่มีเรียนก็บางนา-นครปฐมหรือไม่ก็สวนลุมนครปฐมด้วมอเตอร์ไซด์ไม่ก็รถเมล์ครับ