ทำไม ...

ทำไมชอบคิดกันว่าของนั่นของนี่ ของนั้นของๆฉัน ของๆนั้นของๆเธอ .........อันนี้ของฉัน อันนั้นของเธอ....ขี้ตู่เนาะ เกิดมาก็ล่อนจ้อนมีแต่ตัว หามาทั้งชีวิต สุดท้ายก็เหมือนแบกโอ่งก้นรั่ว 555555+  แม้แต่ร่างกายตัวเองสุดท้ายแล้วยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ ยังคิดที่จะยึดครองของๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนั้นของๆๆๆนี้อยู่กันหรือ
..ปังคุง....

เกิดมาก็มีแต่ตัว ตายไปก็เหลือแค่ตัว มันก็จริงครับ
แต่ช่องว่างที่อยู่ตรงกลางระหว่าง เกิด กับ ตาย มันเป็นช่องว่างที่คนเรานั้นหาวิธีที่เติมเต็มกัน ก็แล้วแต่คนนะครับว่าใครจะเติมเต็มด้วยวิธีใด ส่วนตัวผมนั้นผมคงบอกได้เลยว่าผมเติมเต็มด้วยสิ่งที่อยากทำ อันไหนอยากทำทำแล้วมีความสุขผมก็ทำ อันไหนที่ยึดครองแล้วมีความสุขผมก็ทำ ดีกว่าตายไปแล้วท่านนึกอะไรไม่ออกเลยว่าตอนมีชีวิตท่านมีความสุขแค่ไหน

เกิดมาก็มีแต่ตัว ตายไปก็เหลือแค่ตัว มันก็จริงครับ
แ ...
ต้นฉบับโพสโดย ToMoToM เมื่อ 24-3-2012 16:43

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

   ตายไปตัวก็ไม่เหลือ  เอาไปเผา ....

ตายไปตัวก็ไม่เหลือ  เอาไปเผา ....
ต้นฉบับโพสโดย pungkung เมื่อ 24-3-2012 17:04

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

ความทรงจำถึงเผาไหม้ไปแต่มันก็ยังคงอยู่กับวิญาณของเรา
ขนาดบางคนเกิดใหม่แล้วยังนึกถึงชาติที่แล้วได้เลย (ครูบาอาจารย์ของเราบางท่านยังนึกระลึกชาติได้เลยครับ)

ครับ...

วิชาก็เป็นหนึ่งอย่างที่ติดตัวได้ตลอดชาติ ทุกชาติ...คนที่ระลึกชาติอาจจำความรู้หรือความทรงจำเรื่องราวเกี่ยวกับมันกลับมาได้ด้วยครับ

เราไม่อาจย้อนวันเวลากลับไปได้  ชีวิตคงต้องดำเนินต่อไป

ถ้าเราฝึมีสติรู้ทันอารมณ์บ่อยๆ วันหนึ่งจะเห็นว่าตัวเราไม่มี

เจอปรัชญ์มาซ่อนตัวอยู่ในเมืองนี่เอง  สาธุ